Wij(k) de Ruwaard heeft vele gezichten en verhalen. Deze keer vertelt de Somalische Farhiya Abdialibarre haar verhaal, zacht en bescheiden.

Nu is de verlegenheid weggegaan

Ze is 36 jaar. Met haar man en eerste kind is ze in 2011 vanuit Somalië naar Nederland gevlucht. Eerst heeft ze in de Talmastraat gewoond; nu woont ze wat groter in de Dichtersbuurt met inmiddels 6 kinderen in de leeftijd van 7 tot 19 jaar. Haar huis is heel schoon en netjes, het is sober ingericht maar alles is er, met veel hulp uit de wijk. Haar Nederlands is heel goed. Dat is een hele prestatie want in Somalië kon zij door de oorlog nooit naar school.

Waar ben je mee bezig in de wijk?

“Mijn kinderen doen mee met de kinderkookles in Ons Huis van de Wijk, dan help ik altijd. We gaan stamppot koken en ook een keer Somalisch.” We praten over Kerstmis; lichtjes of een kerstboom zijn in haar huis niet te vinden. “Wij zijn moslim, dus Kerstmis is geen feest voor ons. Mijn jongste kinderen doen ook niet mee aan het kerstdiner op school. De islam kent weer andere feesten.” Farhiya vindt het fijn dat de school (de Blinkerd) die keuze bij hen laat.