- 08 March 2017 -
Bewoners echt aan zet, wat betekent dat voor organisaties?
Op 15 februari 2017 organiseerde Proeftuin Ruwaard wederom een werkconferentie om met elkaar de opgedane kennis en ervaringen te delen rondom anders denken, doen en organiseren. De focus lag deze dag op de vraag: hoe kunnen we de proeftuin verder uitbouwen tot een succes met wat we nu weten en hebben ervaren.
Fred Pijls, voorzitter van de steungroep van proeftuin Ruwaard en bestuurslid van GGZ Oost-Brabant, benadrukt enthousiast de grote opkomst vanuit de deelnemende organisaties. “Proeftuin Ruwaard draait om mensen in hun kracht zetten. We hebben het afgelopen jaar mooie resultaten geboekt. Een mooi voorbeeld is het Huis van de Wijk, waarvan Anton Mulders, Elly Slegtenhorst, Trudy van Lent en Jouri Lamers, wijkbewoners van Ruwaard, al vanaf de eerste dag de drijvende krachten zijn. Steeds meer wijkbewoners komen naar het Huis van de Wijk.” Als dank voor hun inzet overhandigt Fred een schilderij, beschikbaar gesteld door het In-voor-Zorg programma van VWS, voor in het Huis van de Wijk.
Vervolgens nodigt Jord Neuteboom twee steungroep-leden Annemieke van de Ven (Wethouder gemeente Oss en Miriam van der Smissen (bestuurder ONS Welzijn) uit om naar voren te komen en antwoord te geven op de volgende vragen:
- Wat betekent Proeftuin Ruwaard voor jullie?
Annemieke: “Inwoners de kans geven dingen te doen waar ze goed in zijn.” Miriam vervolgt: “Wij als organisaties zijn daarbij ondersteunend aan de bewoners.”
- Welke uitdagingen brengt de proeftuin binnen je eigen organisatie mee?
Miriam: “Een gekantelde manier van werken is wat we met elkaar nastreven Echter soms loop je daarbij als organisatie ook tegen allerlei interne zaken aan. We moeten accepteren dat dat erbij hoort. Binnen de proeftuin moeten we durven vallen en opstaan.” Annemieke vervolgt: “Proeftuin Ruwaard biedt mooie uitdagingen voor de gemeente. De proeftuin is een goede leerschool; we leren om van buiten naar binnen te kijken en lef te hebben om met elkaar dingen anders te doen dan we gewend zijn. De proeftuin-werkwijze vraagt om volledig integraal werken vanuit de vraag van de inwoner – dit is ook binnen de gemeente met de veel verschillende beleidsterreinen een uitdaging.
- Wat is nog lastig?
Annemieke: “Het durven loslaten. We moeten leren en durven om het lef te hebben een stapje terug te zetten.” Miriam sluit zich aan bij dit antwoord.
- Waar ben je trots op?
Annemieke: “Ik ben trots op de verrassende oplossingen die zijn aangedragen. De casussen hebben aangetoond dat de bewoners zelf de kracht hebben en inzetten, met maar een beetje ondersteuning.” “En dat het ons echt lukt om stappen te zetten. Het blijft niet alleen bij praten,” vult Miriam aan.
Vervolgens werd een film getoond waarin professionals en bewoners aan het woord komen over hun ervaringen binnen de proeftuin. In de film wordt zichtbaar dat de proeftuin-werkwijze echt anders is dan wat we gewend zijn en dat de betrokken burgers zelf in staat zijn om verandering in hun situatie te creëren met de door hen zelf geformuleerde oplossing.
De film eindigt met een concrete vraag van een wijkbewoner aan de deelnemers van de werkconferentie:
Hoe kun jij ervoor zorgen dat ook andere mensen op deze manier geholpen worden?
Aan de hand van deze vraag gaan de deelnemers, verdeeld over vier verschillende groepen bestuurders, managers, professionals en wijkbewoners, uiteen. Per groep worden vragen bedacht die aan de deelnemers van de andere groepen gesteld gaan worden. In drie ronden gaan deelnemers met elkaar in gesprek.
In gesprek tussen een wijkbewoner en een bestuurder werden de volgende kenmerkende uitspraken opgetekend:
- Wantrouwen verslaan met de kunst van het vertrouwen!
- Als je iemand geeft waar hij niet om vraagt, dan sla je de plank volledig mis!
- We moeten leren luisteren, niet invullen voor een ander (NIVEA) en geloven in de kracht van de ander!
Na deze gesprekken komt elke groep weer bij elkaar.
Fred Pels sluit de bijeenkomst af met woorden van trots. Op wat is gerealiseerd en het enthousiasme dat voelbaar was tijdens deze werkconferentie.
Vervolgens werd een film getoond waarin professionals en bewoners aan het woord komen over hun ervaringen binnen de proeftuin. In de film wordt zichtbaar dat de proeftuin-werkwijze echt anders is dan wat we gewend zijn en dat de betrokken burgers zelf in staat zijn om verandering in hun situatie te creëren met de door hen zelf geformuleerde oplossing.
In gesprek tussen een wijkbewoner en een bestuurder werden de volgende kenmerkende uitspraken opgetekend:
- Wantrouwen verslaan met de kunst van het vertrouwen!
- Als je iemand geeft waar hij niet om vraagt, dan sla je de plank volledig mis!
- We moeten leren luisteren, niet invullen voor een ander (NIVEA) en geloven in de kracht van de ander!
Na deze gesprekken komt elke groep weer bij elkaar.
Fred Pels sluit de bijeenkomst af met woorden van trots. Op wat is gerealiseerd en het enthousiasme dat voelbaar was tijdens deze werkconferentie.
Vervolgens werd een film getoond waarin professionals en bewoners aan het woord komen over hun ervaringen binnen de proeftuin. In de film wordt zichtbaar dat de proeftuin-werkwijze echt anders is dan wat we gewend zijn en dat de betrokken burgers zelf in staat zijn om verandering in hun situatie te creëren met de door hen zelf geformuleerde oplossing.
De film eindigt met een concrete vraag van een wijkbewoner aan de deelnemers van de werkconferentie:
“Hoe kun jij ervoor zorgen dat ook andere mensen op deze manier geholpen worden?”
Aan de hand van deze vraag gaan de deelnemers, verdeeld over vier verschillende groepen bestuurders, managers, professionals en wijkbewoners, uiteen. Per groep worden vragen bedacht die aan de deelnemers van de andere groepen gesteld gaan worden. In drie ronden gaan deelnemers met elkaar in gesprek.